Standard GSM 1900

GSM 1900 (nazywany także Personal Communications Service (PCS), lub PCS 1900) – standard GSM w którym transmisja mowy i danych może odbywać się w paśmie częstotliwości 1850‒1990 MHz. Obecnie używany jest w większości państw Ameryki Północnej i Południowej.
Historia powstania i rozwój standardu
Prace nad tym systemem (którego ówczesna nazwa brzmiała PCS 1900) zostały rozpoczęte w USA przez instytut standaryzacyjny ANSI w roku 1995 i bazowały na specyfikacjach GSM utworzonych przez ETSI. Zaadoptowano pasmo 1900 MHz, ponieważ częstotliwości wokół 1800 MHz (zdefiniowane w specyfikacji ETSI) były już używane w USA przez organizacje rządowe. Specyfikacja uwzględniała także pewne usprawnienia w przesyłaniu głosu i danych względem swojego europejskiego odpowiednika, aby móc skutecznie konkurować z innymi rodzajami sieci używanymi na terenie Stanów Zjednoczonych (IS-95 bazujące na technologii dostępu CDMA i IS-136 bazujące na technologii dostępu TDMA). Na przykład: nowy kodek GSM, dzięki któremu system oferował lepszą jakość dźwięku: Enhanced Full Rate (EFR), możliwość przesyłania danych z szybkością 14,4 kbit/s.
ANSI i ETSI stały się później członkami konsorcjum standaryzacyjnego 3GPP, a te udoskonalenia stały się także częścią specyfikacji innych standardów GSM. Pierwsze sieci pracujące w tym standardzie zostały uruchomione w 1996.
W 1997 oficjalna nazwa standardu została zmieniona na GSM 1900.
Aspekty techniczne
Sieć szkieletowa (ang. Core Network) i usługi oferowane w GSM są niezależne od standardu na którym oparto budowę sieci (aby zapoznać się z architekturą i możliwościami sieci GSM, przeczytaj artykuł GSM). To co wyróżnia poszczególne standardy, to rozwiązania stosowane w sieci radiowej (ang. Radio Access Network).
Używane częstotliwości
W standardzie GSM 1900 używa się 299 częstotliwości rozłożone co 200 kHz (tak zwane PCS 1900 Band).
1850 MHz do 1910 MHz jako uplink, czyli częstotliwości na których telefony komórkowe nadają sygnał odbierany przez stacje bazowe.
1930 MHz to 1990 MHz jako downlink, czyli częstotliwości na których stacje bazowe nadają sygnał odbierany przez telefony komórkowe.
Rozmiar komórek sieci
Maksymalny zasięg komórki w systemie GSM 1900 nie przekracza około 8 km, te ograniczenie w porównaniu ze standardem GSM 900 bierze się głównie z faktu, że do emisji sygnału na wyższych częstotliwościach trzeba użyć większej energii.
Współdziałanie z innymi standardami GSM
Wielu operatorów sieci w standardzie GSM 1900, stara się też (o ile umożliwiają im to uzyskane licencje) budować sieci w standardzie GSM 850. W takim przypadku istnieje wspólna sieć szkieletowa (ang. Core Network), a niezależnie rozwijane są systemy stacji bazowych dla obydwu standardów GSM. Oferowane obecnie telefony umożliwiają transmisję w obu standardach, możliwe jest też przemieszczanie się podczas rozmowy pomiędzy stacjami bazowymi pracującymi w różnych standardach bez utraty połączenia (handover).
Zdarzają się też rozwiązania typu GSM 900/GSM 1900, np. sieć Claro należąca do gwatemalskiego operatora Sercom.

Źródło: Wikipedia.

Home

Telekomunikacja

GSM